Stakestijf !
Gisterenavond ben ik , na 10 jaar 'rust', weer eens gaan volleyballen. 't Was maar voor de gelegenheid, maar ik wou natuurlijk niet onderdoen.... Bij oefeningen als, "loop naar de middellijn en raak de grond", deed ik dit natuurlijk steeds hurkend, met de beentjes mooi samen en tot helemaal beneden.... So far so good. Gisterenavond voelde ik het wel een beetje, maar geen erg. Deze morgen een beetje spierpijn. En dan, 'k zou het vanavond wel loslopen - dacht ik tenminste...
Amaai, 'k denk dat ik geen 9 per uur gehaald heb en na 2 km moest ik al helemaal lossen. 't Gevoel alsof 2 gestrekte benen na maanden eens geplooid werden. En hoe houtiger ik liep, hoe meer ik strompelde, hoe ambetanter het werd. Uiteindelijk maar de rapste weg terug genomen en zelfs een beetje - uit het zicht - gewandeld (!!! is me nog nooit overkomen, zelfs niet tijdens de marathon). Moest ik je gezegd hebben dat ik net een dodentocht gelopen had, je had het zo geloofd ! Zelfs wandelen deed pijn ! Daarnet nog even naar boven gelopen en naar beneden gestrompeld...
Vlug het warme bad in en hopen dat de sportles volgende week geen bovenbeenspierse aanval zal zijn... Want tijdens de eurojogging geraak ik met die gang niet eens 1 toerke rond de Gavers, laat staat 3...
3 opmerkingen:
Ik vond al na 2 km dat je verdacht snel uit het zicht verdwenen was.
Die stijfheid is normaal als je bepaalde spiergroepen - die jarenlang genegeerd werden - intensief gebruikt.
Niet panikeren dus, die drie toerkes rond de Gavers gaan wel lukken volgende week.
we worden er ook niet jonger op hé (ik weet het, ik weet het, ik kan me mateloos populair maen met slechts 1 kleine reactie ;-) )
Inderdaad zwaar dat vollyballen en zo zie je maar weer dat andere bewegingen nog best pittig zijn.
Maar het komt goed.
Fijn weekend.
Groet Rinus.
Een reactie posten