maandag 15 oktober 2012

Marathon Eindhoven 2012

Ongelooflijk mooie dag ...
Met Veerle B werd  - eerst nog een geheim  -plannetje gesmeed. Als dank voor de begeleiding bij haar 24 u trainingen en op de 100 km loop zou zij me es hazen naar een nieuw PR.
De belofte aan Sandra kwam ik na tegen Pasen en met wat kilootjes minder ging da lopen meteen ook een stukje vlotter... En voorzichtig dus plannetje... Geen hete zomermarathon voor mij + allebei drukke agenda, ... enfin 14 oktober zou het worden. Tijdens de zomer liep het trainen vlotjes, en heel veel maatjes waren bereid ergens een stukske mee te trainen,  - ahum, ook mee te tetteren :) -  waarvoor mijn dank.

Zondag 14 oktober...vandaag moest ik tonen aan mijn roze vriendinneke wat ik kon. Vooraf de teennagels alle 10 in 't roze gelakt, oigo bandje heb ik zowiezo aan en 't rode lintje was ook mee. Indien het regenen zou, dan had ik zelfs haar loopjasje.
Philippe en Veerle gaven mij en Dirk VT een lift en vooraf sprongen we nog es binnen in de Leiemarathon caravan. Dank je Steven en Filiep voor de ontvangst.

Aan de start een weerzien met heel veel bekenden,bloggers, facebookers, maatjes ... Gek hoeveel mensen je eigenlijk kent door dezelfde hobby ... Veerle en Philippe waren klokvaste pacers, en intussen zaten we ook in het team van 4.15. Mijn haasjes geloofden in het feit dat ik die 10 per uur ging volhouden en ik ... geloofde hen.
 
Op 5 km voor de finish waren we dus op 't lastigste deel, en we hadden het al de ganse tijd als activiaatje, een toerke boerderietjes, een toerke bergelen, een dappaertje... ingedeeld, en die 5 km was natuurlijk een bruggenloopje. En NET DAN passeren we onder een brug, tranen, kiekevel en het besef dat je een dik vet PR aan 't lopen bent en dat er een sterreke trots meekijkt...

En dus : nie puppen, kop omhoog, je breedste glimlach zoeken en de laatste kilometers in stijl afsluiten, op km 40 nog steeds aan die 10 per u kunnen lopen, en nog steeds aan 't genieten met de grote G , ff ne vette knippog naar boven en ... There we go, dank je wel pacers van 4 u 15 maar we gaan es effen gaan streven als eerbetoon :)))
En zo liepen we plus 11 per uur en  arriveerden we op 4 u 11 minuten en 42 seconden. PR van 47min behaald en supercontent !
Dank je wel superhaasjes, support thuis, online en ook ter plekke !
Foto's : Filiep Van Thournout en Frank Mertens


 

maandag 1 oktober 2012

Bruggenloop 2012

Vorig jaar nam Sandra afscheid van het lopen op de bruggenloop te Kortrijk. En hoewel de chemo en de pijn het lopen quasi onmogelijk maakten, toch stond ze er op om haar afscheid 'in stijl' te nemen... 
Dapper stond ze warm ingeduffeld aan de start en zouden we de 5 km stappen en misschien bergaf zelfs een paar pasjes lopen ... Ze voegde er zelfs nog een extra dimensie aan toe door een shirt aan te trekken waarbij ze anderen aanzette tot stamcel donor worden.

Aan de start veranderden haar plannen al gauw.. We starten achteraan en gaan tot aan de hoek voorzichtig lopen... Eenmaal op de hoek werd dit tot de volgende hoek, en dan ..tot aan de brug...Brug op lopen was vooraf een no way als voorwaarde door mezelf gezegd, en ze luisterde dan nog ook ;), maar ze bleef volharden telkens daarna... En na 39 minuten en zoveel waren we al klaar met de 5 km. De fietser met de groene vlag kreeg intussen ons gekwebbel te verduren en had tonnen respect... We arriveerden uiteraard als allerlaatsten maar nog niet eens zo gek lang na de laatste 'lopers'. En content dat ze was (en wij maatjes beretrots)...  Helaas won de ziekte eind 2011...

Ik heb lang getwijfeld wat ik dit jaar met de bruggenloop zou doen... 't was mijn eerste en enige keer dat ik ooit 5 km liep, en Sandra had me dus een PR bezorgd... Liet ik dit voor eeuwig staan ? Liep ik met andere goede vrienden van Sandra als 'memorial' ? Grote publieke emo show is echter ook niet aan mij besteed en ik wou daar absoluut niet staan puppen... Maatje Christ ging zelfs op start to run speciaal met 't doel samen die bruggenloop te lopen. Helaas doorkruiste een blessure onze plannen.
Mijn 'wandelrivaal' Kristof (Sandra spoorde ons beiden altijd aan op onze wandelingen door te zeggen dat de andere dit of dat gewandeld had, en toen staken we beiden vaneigens een tandje bij :)  was bereid om der samen een mooie loop van te maken, met een hoger doel. Oef, steun gevonden en toch niet zomaar laten passeren ...


Zondag stond er dus een stralend zonneke. De dagen ervoor waren bij mij een mix van herinneringen, verwerken, korte dromen, maar ook veel gesprekken met maatjes. Mercikes ... We trokken dus een "stamceldonor" truitje aan  met motto:  nie puppen en met nen glimlach dankbaar om de vele mooie herinneringen aan ons dapper vriendinneke. We startten als allerlaatste en  liepen aan 13.2 per uur en 't was nog plezant ook... Aan de meet maakten we er nog een beetje competitie van voor de fun. En zo viel die stamceldonor ook nog es extra op. Ik denk dat mijn roze vriendinneke content is. 

En nu ? 
Nu hoop ik dat wie 't nog niet deed, 
zich ook registreert op

Ps : ' k werd bijna uit de club van slechte moaten gezet omdat ik met die 23 minuten en zoveel 2de vrouw was in categorie +35 (en 6de in totaal) ...