Bruggenloop 2012

Vorig jaar nam Sandra afscheid van het lopen op de bruggenloop te Kortrijk. En hoewel de chemo en de pijn het lopen quasi onmogelijk maakten, toch stond ze er op om haar afscheid 'in stijl' te nemen... 

Dapper stond ze warm ingeduffeld aan de start en zouden we de 5 km stappen en misschien bergaf zelfs een paar pasjes lopen ... Ze voegde er zelfs nog een extra dimensie aan toe door een shirt aan te trekken waarbij ze anderen aanzette tot stamcel donor worden.

Aan de start veranderden haar plannen al gauw.. We starten achteraan en gaan tot aan de hoek voorzichtig lopen... Eenmaal op de hoek werd dit tot de volgende hoek, en dan ..tot aan de brug...Brug op lopen was vooraf een no way als voorwaarde door mezelf gezegd, en ze luisterde dan nog ook ;), maar ze bleef volharden telkens daarna... En na 39 minuten en zoveel waren we al klaar met de 5 km. De fietser met de groene vlag kreeg intussen ons gekwebbel te verduren en had tonnen respect... We arriveerden uiteraard als allerlaatsten maar nog niet eens zo gek lang na de laatste 'lopers'. En content dat ze was (en wij maatjes beretrots)...  Helaas won de ziekte eind 2011...

Ik heb lang getwijfeld wat ik dit jaar met de bruggenloop zou doen... 't was mijn eerste en enige keer dat ik ooit 5 km liep, en Sandra had me dus een PR bezorgd... Liet ik dit voor eeuwig staan ? Liep ik met andere goede vrienden van Sandra als 'memorial' ? Grote publieke emo show is echter ook niet aan mij besteed en ik wou daar absoluut niet staan puppen... Maatje Christ ging zelfs op start to run speciaal met 't doel samen die bruggenloop te lopen. Helaas doorkruiste een blessure onze plannen.

Mijn 'wandelrivaal' Kristof (Sandra spoorde ons beiden altijd aan op onze wandelingen door te zeggen dat de andere dit of dat gewandeld had, en toen staken we beiden vaneigens een tandje bij :)  was bereid om der samen een mooie loop van te maken, met een hoger doel. Oef, steun gevonden en toch niet zomaar laten passeren ...

Zondag stond er dus een stralend zonneke. De dagen ervoor waren bij mij een mix van herinneringen, verwerken, korte dromen, maar ook veel gesprekken met maatjes. Mercikes ... We trokken dus een "stamceldonor" truitje aan  met motto:  nie puppen en met nen glimlach dankbaar om de vele mooie herinneringen aan ons dapper vriendinneke. We startten als allerlaatste en  liepen aan 13.2 per uur en 't was nog plezant ook... Aan de meet maakten we er nog een beetje competitie van voor de fun. En zo viel die stamceldonor ook nog es extra op. Ik denk dat mijn roze vriendinneke content is. 

En nu ? 

Nu hoop ik dat wie 't nog niet deed, 

zich ook registreert op

www.stamceldonor.be

Ps : ' k werd bijna uit de club van slechte moaten gezet omdat ik met die 23 minuten en zoveel 2de vrouw was in categorie +35 (en 6de in totaal) ...