donderdag 28 augustus 2008

Ladywebloggocartmarathon aan zee





Dinsdagavond om 22 u zag ik een mailke van Katrien : of ik geen zin had om af te komen naar zee voor een speciale marathon ? Eentje per gocart namelijk. Tinne, Edith, Ilse en Petra zouden er ook zijn.... Tja, even een blik op de agenda voor de dag erop : vrij ! Ahaaa... Dus gisterenmorgen een date met Katrien langs de snelweg te Roeselare en op naar De Haan !
Tinne was de dag voordien al vanuit Hoogstraten (alstemblieft !) met de fiets gearriveerd. Respect girl !

Met zijn zessen trokken we op pad langs de wegen van De Haan. We probeerden eerst even de hellingen in de villawijk (met wisselend succes, want met de slappe lach een gocart bergop krijgen is nie simpel zunne...). Daarna op pad voor de oude dijkenroute (43 km).
Ondertussen kregen de 4 niet-Westvlamingen een snelcursus "Westvloms".

Deur Brèninge gingn me up weg noa de voart, moar : We kosten nie deure !
Dedju, en over die poalkes jumpen met oezen gocart zagen we ook nie zitten. Dus : kjèrekjèwére !

Veel kilometers, misverstanden en slappe lachsalvo's later (we kwamen immers allemaal "nie noa mol") hadden we niet alleen een stijf zitvlak, maar waren ook onze buikspieren weer tiptop ! Intussen was het al 14 u en kregen we toch wel honger (4 u met 1 appel, jaja). Na een heerlijke pasta gingen we nog een kijkje nemen naar "bulleke" van Tinne (door het sleutelgat vd garage, als echte nieuwsgierige aagjes !) en zat de dag er op ! Merci dames, ge zijt een ferm team ! De Foto's zijn van Edith Elastimam, met dank aan Homer voor de publicatie.

dinsdag 26 augustus 2008

Damme Brugge 2008

'k Deed 1u43 over die 4 km. Dit is een WR zoals wel gedacht : de slechtste tijd van 4 deelnames. Ontgoocheld ? Bah neen, want ik heb zondag met die 4 km zowaar mijn maandtotaal verdubbeld. En de maanden daarvoor waren ook al niet veel beter, dus ik had niet echt een toptijd verwacht.
't Is een beetje te vergelijken met elke week een uurke te gaan joggen en dan plots een marathon lopen.. 't Was dus lastig maar 'k heb me niet voor 100 % gegeven, eerlijk. Ik was na 500 meter immers al bang dat ik krampen ging krijgen van het koude water (17 graden) en 't was wind op. In tegenstelling tot de meeste deelnemers had ik geen thermopak (the real one for me, geen hulpmiddelen nodig) aan, mijn spierkes hadden hierdoor hun schrikeffect nog maar net verteerd... Dus rustig peddelen met de benen ipv door te slaan ! 'k Heb af en toe de vingers eens in een vuistje geknepen want 'k geraakte 't gevoel kwijt. Ook mijn tenen voelde ik niet meer, maar daar had ik pas later last van. Want na de race stap ik het trapke op en waren ze bezig met één van de 50 (!) onderkoelden, die mevrouw had wel een aquapak aan maar lag toch bewusteloos. (Later bleek toch een MUG nodig te zijn) In het geharrewar heb ik blijkbaar mijn tenen over een richel "geschraapt" maar daar voelde ik niks van. Aan de bus stap ik in mijn slippers en zie ik plots dat ik een bloedspoor achterlaat. Erg of niet ? 'k voelde er niks van dus OK... Dan maar eerst gaan douchen, helaas ijskoud want ik was één van de laatsten, en ik zag toen dat het maar 2 tenen waren die 'geribbeld' waren. Toch maar even naar het Rode Kruis (de meeste onderkoelden waren intussen al weer bij hun positieven met liters warme thee en een stapel dekens). Blijkt het een 'diepe kap' te zijn, maar door de koude was 't verdoofd. De vuiltjes er uit prutsen, alles ontsmetten en topke er terug op duwen : nada gevoeld ! Toch een voordeel van de koude hé ! Tegen 's avonds (etentje zwemclub en daarna nog eentje,... gaan drinken) begon mijn 2de teen ferm te zwellen. Maar dankzij wat alcohol niks van gevoeld.
Gisteren dan een dagje doorbijten. Gelukkig kon ik in mijn sandalen. Intussen is de zwelling al aan 't minderen. Niks erg dus. Zwemmen, een sport zonder blessures ? Tja... Volgende keer misschien toch even trainen vooraf en hopen op wat warmer water...

woensdag 20 augustus 2008

10000000000000 keer gesmurfd ! (update)

Toen ik vanavond thuiskwam stond Niels met een big smile tot achter zijn oren ! Hij had post gehad van Julie en Maarten ! (Die hadden Delhaize wellicht leeggekocht, zoveel pakskes !)
Vorige week kregen de kindjes ook nog een stapel stickers van Homer. De in de streek gezochte en moeilijk te vinden nummer 33 zat er zelfs dubbel bij, zodat nichtje Marthe ook heel blij zal zijn als ze volgende week terug thuis komt van het Chirokamp (waar ook Lien en Fran naar toe zijn)!

Dankzij de tussenkomst van Katrien is er reuze goed nieuws :
Juicht ende triomfeert : we hebben ze allemaal ! Dat is mij in tijden van voetbalplakkers of andere helden nooit gelukt. Meestal had ik een half gevuld album en hield ik er dan mee op.... Maar ja, internetten met gans Vlaanderen zat er in mijn kindertijd niet in, ik ben pas sinds 1994 op het internet actief en idd, ik was toen de stickeralbums al ontgroeid :)

Intussen ben ik tijdens Niels' zijn voetbaltraining ook nog bij de marathon helden Spencers op bezoek geweest (overigens nen merci voor de Leffe), zodat hun album ook nog heel wat ontbrekende nummers armer is.

En voor wie 't gokken niet kan laten : Hoe lang doe ik zondag over Damme-Brugge (4.3 km in crawl at ease) ? Ik zal een witte badmuts met nr 122 dragen (en ook nog een badpak vaneigens :)

donderdag 7 augustus 2008

Oo la la smurf la la....


Gisterenavond was het hier een echt smurfenfeest. Onze kindjes zijn al een paar weken in de ban van de smurfen, en sporen hun mama steevast aan om in supermarkt D. boodschappen te doen, omwille van de Paninistickertjes van de smurfen. Gisteren was Lien jarig (negen jaar) en kwamen de nichtjes 's avonds op bezoek. Een massa stickers werden gekleefd, met dank aan nichtje Marthe. Het album is op 1 avond van 3/4 naar bijna vol geraakt ! Ook de Spencerkinderen hadden nog enkele dubbele te ruilen, zodat ons eerste volle album bijna een feit is ! (iemand nummer 33 - 38- 40 - 45 - 47 - of 116 ?)
Vanavond ben ik eerst gaan zwemmen en aansluitend gaan lopen. (Kwestie dat we verzamelen aan het zwembad met de joggingclub, waarom dan 2 keer tot daar rijden hé). Het zwemmen was een beetje minder ver dan gepland, maar een grote bende kinderen (één of ander sportkamp uit de buurt ?) sprong plots het bad in, waardoor er meer slalom dan zwemmen was, waarom leggen ze trouwens geen baan voor de zwemmers ? Nu ja, zaterdag de eerste echte zwemtraining, dan zal ik wel meters kloppen :)
Op 24 augustus staat mijn volgende wedstrijd op de menu : Damme-Brugge (4.3km crawl). En hoe leuk lopen ook is, 'k zal toch even moeten voorrang geven aan 't zwemmen. En dan spreken de Spencers van nog een duurloopje zaterdag, Bernadette en ik gaan wellicht lopen zondag... Het zal alvast geen toptijd worden in Brugge !

zondag 3 augustus 2008

Op duurloop met 2 Spencers..

Op pad met 2 Spencers is 't nooit saai. Eigenlijk ben ik helemaal niet 'op schema' - ik volg er namelijk geen en heb geen plannen meer voor 2008 - en een 19 km loop is dan ook niet nodig, maar "voor de leute" ging ik graag mee. Zij hadden er 32 voor de boeg en dan wilde ik daar wel een uurke of 2 gaan volkwebbelen... Speed doesn't matter, 't waren de meters die afgelegd moesten worden. Frank en Betty (en ook Veerle en Philip en Koen Vansteenkiste :) trekken over een dag of 10-12 naar Helsinki voor de marathon en zijn dus bezig met enkele duurlopen. Vandaar dat ik deze morgen al voor zeven uur aan het lopen was (wellicht de eerste keer dat ik zo vroeg op was in 't verlof). Gelukkig dat ze er op tijd bij waren, want intussen is dat stralende zonnetje vervangen door ... regen... Hopelijk zijn de Spencers intussen al binnen.
Wat er allemaal verteld wordt op zo'n duurloop ? Tja, beroepsgeheim zeker ? Het heeft te maken met blauwe Leffes, zwangerschappen, speculaties, memorieproblemen, er zaten zelfs enkele spontane verrassende bekentenissen tussen... Voorgaande is niet in onderling causaal verband, voor de duidelijkheid, en niet alle onderwerpen gaan over onszelf. Voor de rest geldt een omerta van eerste categorie : enkele de deelnemers aan onze duurloop (zowaar begeleid door een auto met gevarendriehoek "wedstrijd !" op het dak) zijn op de hoogte. Na 2 u begon ik de benen toch te voelen, dus de rest van de vertellingen zal voor een volgende keer zijn. Merci Frank en Betty (en ook Veerle en Philip), 't was gezellig !