Leiemarathon, deel II

Zondagavond was ik ferm onder de indruk van de hele dag. Het werd een schitterende eerste marathon. De organisatie was echt perfect ! Daarom wil ik nu al zeggen dat ik in 2009 present zal zijn ! Of ik intussen nog een andere marathon loop, dat zie ik nog wel. Een marathon voorbereiden en intussen werk, gezin en andere verenigingen combineren, is niet altijd simpel. Hierbij een special dankwoordje aan Roeland : Merci dat ik mijn droom mocht waarmaken !

En hoe het zondag liep ? Zalig ! Ik heb echt genoten van elke minuut ! (En ik had er veel !) Even voor 12 gingen we van start, en na een lokale ronde te Deinze (aan km 2) was al duidelijk dat de bezemwagen niet veraf was. Van op de brug over de Leie kon ik het lange lint voor me zien, en die paar eenzame joggers achter me. De eerste 10 kilometer liep ik in een groepje met Bernadette, en nog 5 andere lopers. Vooral met die ferme tegenwind was ik wel blij. De fietsende begeleiders Bert en Chantal zwegen, wij dus niet. (5 u zwijgen ? mijn gedacht !) Tot 15 km was ik in twijfel ‘blijf ik er bij of niet’ omdat ze net iets sneller gingen dan ik van plan was. Vooral Bernadette had er duidelijk zin in ! Na de bevoorrading besliste ik om er geen nieuwe energie in te steken om de anderen in te halen (telkens versnelden deze vooraf om dan geen tijd te verliezen bij het drinken, en dan moest ik steeds weer ernaar toe lopen). Vanaf toen was het ‘alleen op de wereld’ tot in Wevelgem. Gelukkig was Chantal mee, anders zou ik moeten zwijgen en lopen al zwijgend, ik kan dat dus niet. Toen we in Kortrijk kwamen, was er veel ambiance aan het St- Amandscollege. Supporter Gudrun liep (en babbelde) een stukje met me mee en toen kwam Wevelgem al in zicht ! De gevreesde kilometers boven de 32 verliepen wonderwel. Uiteraard was ik door de vermoeidheid wellicht vertraagd, maar ik voelde me niet slecht. Aan kilometer 40 begon ik de vermoeidheid te voelen, maar Chantal was me toen al aan het feliciteren voor de geslaagde opdracht, waardoor ik steeds blijer werd. Aan de aankomst was ik echt content dat het toch nog binnen de 5 u gelukt was, ondanks het feit dat ik alleen moest lopen en er zoveel wind was. ( Nu ja, het was tenminste droog) Alle bloggers waren intussen al lang binnen en aan het genieten van de Westmalles. Na het aankomen viel alles van me af, en had ik even een dipje. Gelukkig stonden er 5 professionele masseurs (kinesisten) klaar, amaai dat deed deugd, daarvoor alleen al zou je er nog ene lopen ! Tegen dat ik de douches, familie, de kindjes (en kermis) gezien had, waren de meeste bloggers al weg. Ik had Katrien niet gezien aan de aankomst, ik had nl nog haar fles wijn van Lauwe mee. Deze keer won Bruno de pronostiek. Proficiat ! Bruno en Katrien : komen jullie naar Kuurne (rapper dan een ezel) ? Dan bezorg ik dan jullie prijs.

En nu ? Gisteren massa’s nieuwe studenten rondgeleid (trap op en af) zonder problemen, vandaag na lang stilzitten toch beetje stijf, ik voel het bij het trap afwaarts lopen, maar ’t valt veel beter mee dan verwacht ! (Wellicht een voordeel van zo traag te lopen). En ik heb alweer zin om te gaan lopen, maar uit respect voor de spierkes wacht ik een volle week. Het was een voorbereiding zonder enige blessures, dat wil ik zo houden !